“O bir çarpandır, elliyi binlere falan çoğaltır…”
Çerkes halkı; yaşayan efsanelerinden, ses bayraktarlarından biri Meremıkue Huseyn’in aramızdan ayrılışı üzerine karalamıştım bu satırları…
Resmi hikayeler özde ve biçimde hep soğuktur… Şu tarihte doğdu… O tarihte evlendi… Bu tarihte de öldü…
Meremıkue Huseyn’in gayrıresmi hikayesi, ısrar ve inadı bizim köylerin çocuklarının atalarından miras kültüre, dile sahip çıkması üzerine kurgulanmıştı…
Turgut Uyar’ın enfes şiirindeki “göğe bakma durağı” idi Huseyn’in yorumladığı wered-weredıjjlar benim için…
Göğe bakıp düşlerimizi nasıl umuda çevireceğimizi anlattı bize weredlerinde… Söylemin ve eylemin birbirine en uygun halini bulmamıza yardımcı oldu o tok sesiyle…
Seratina’nın hikayesinde de hissettirdi bunu bize…
Adıge Nemıs! dediğinde Adıyağanın Adıge nemısın kudreti hücrelerimize işledi..
Jegupaşhe weredin de buyur etti bizi ocak başına, kıymetini bil kültürünün ve geçmişinin diye tatlı tatlı sitem etti…
Anedelhubzer nıdobzerabze! diyerek sakın ha! dedi.. Sakın ha unutmayın anadilinizi!
Umutsuzluğa kapılmayalım istedi belki de “Maxueşe Dığapsım Yi K’afe”yi seslendirirken…
Lesken Hıgebzi dinlerken dilin büyüsüne kapıldık.. Anzorey köyüne bakan bir yamaçta serin bir yaz akşamı terennüm ettik weredini
“İkimiz birden sevinebiliriz… göğe bakalım…” diyordu Uyar…
“Weri seri dışopseu” Sen de ben de yaşıyoruz… Sıkıntıya mahal yok… diyordu Huseyn…
İşi-düşü gece gündüz göğe baktırmaktı.. L’ağunığanın, Adıyağa’nın, Adıgebze’nin eksiltildiği her yerde, eline mikrofonu alıp göğe bakmaktı Huseyn’in işi… Belki de bu nedenle sesini nerede duysak hep yakıştı.
Yorumladığı l’ağunığa weredıjjler ile kara kara yalnızlığı yaşayanlara umut oldu, Adıge Paştıhxam a Thausıxe’yi seslendirip Tarihine sahip çık Adıge! diye tembihledi bizleri…
Çerkes kültür tarihine de Çerkes ruh dünyasına da çoktan adını yazdırmıştı zaten…
“Falanca durağa şimdi geliriz…
Herkes yokken biz oluruz…
Biz uyumayalım…”
Guşıpse’nin weredini seslendirken Huseyn, “uyurken yüreğimizi ruhumuzu düzeltemeyiz” mesajı veriyordu kimbilir!
“Bu senin gözlerin… Yalnız ağaçlar gibi… Göğe bakalım”… diyordu Uyar…
A wi nitım sış’epl’ati.. psori kızjeas diye ses veriyordu Huseyn uzaklardan… (Gözlerine baktığımda herşeyi tek tek anlattı bana)
Geçmişi kısa sayılabilir… çok bir ömür sürmedi ama geleceği uzun olacak, Adıge halkının gönlünde sonsuza kadar yerini koruyacak Huseyn… Bunu da en iyi yorumladığı weredler bilecek…
O bir çarpandı..
Adıgebzenin güzelliğini gücünü elliye bine çoğaltıp bizimle paylaştı sanat hayatı boyunca
İşi-düşü gece gündüz göğe baktırmaktı aslında bizleri weredlerinin büyüsüne kaptırıp…
“Durma kendini hatırlat…
Durma… Göğe bakalım…”
Sen gittiğin yerden, biz buradan bu sefer weredınde de söylediğin gibi göğe.. Aya bakalım hayaller kuralım..
“Bu söylediğin şarkı…
iyi bir şarkıdır…
elle bile hatırlanır… “
Saygı ve rahmetle…
Zdequam Alıhım şiğatınş…
P.S: Arşivimde bulunan 80 kadar Meremıkue Huseyn kaydından kendimce bir “best of” oluşturdum. Dinlemek isteyenler için: